Kanarki

Kanarek (Serinus canaria) należy do rodziny łuszczaków (Pringillidae) w rzędzie wróblowatych (Passeriformes).

Dziki kanarek, opisany przez przyrodnika Karola Lineusza w 1758 r., dziś jeszcze żyje jak dawniej na Wyspach Kanaryjskich, a także na Maderze i Azorach. Najliczniej występuje na wyspach Tenerifie, Gran Canaria, Gomera, Palma, gdzie gniazduje od marca w lasach i parkach.

O Wyspach Kanaryjskich Europa dowiedziała się w pierwszej połowie XIV wieku, kiedy w 1341 roku król Alfons IV Portugalski wysłał okręty w celu spenetrowania tamtych rejonów. Wkrótce potem na Wyspach kanaryjskich powstała kolonia portugalska, do Portugalii trafiły pierwsze kanarki. W 1479 roku Wyspy Kanaryjskie przeszły we władanie hiszpańskie, w skutek, czego kanarki trafiły z kolei do Hiszpanii. Ptaszki te zwróciły na siebie uwagę pięknym śpiewem, a dalszy pomyślny przebieg ich udomowienia był możliwy dzięki łatwej akceptacji tego gatunku do życia w klatkach. Kanarki zyskały sobie ogromną sympatię i popularność. Było ich jednak w Europie mało, a rozmnażaniu w niewoli nie wiedziano wiele, więc i ceny ich były bardzo wysokie. Kanarki trafiły za pilnie strzeżone mury klasztorne, gdzie hodowali i rozmnażali je mnisi. Tak, więc Hiszpanie pod ochroną zakonów wypracowali sobie na tę hodowlę monopol, który trwał około stu lat. Było to możliwe dzięki temu, że w handlu liczyły się tylko ptaki śpiewające, a więc z hodowli sprzedawano wyłącznie samice. Posiadanie kanarka było wówczas ogromnym splendorem i ptaki te trzymano w złotych klatkach. Później mniej więcej połowie XVI wieku, kanarki trafiły na pogórze Harzu. Tu w miasteczku Andereasberg wyhodowano uszlachetniona odmianę o znacznie piękniejszym śpiewie. Okręg dzięki temu zyskał sobie światową sławę, a ptaki z stamtąd pochodzące znane były pod nazwa harceńskich. Kanarki te rozprzestrzeniły się po całym świecie, w każdym kraju znajdując nabywców i hodowców.

Fragment z książki Jadwigi Korczak
„KANARKI”

Są to jedne z najlepszych śpiewaków z całej ptasiej gromady, przy czym jego śpiew ukształtował się przy wybitnej pomocy człowieka. Kanarki harceńskie nazywa się u nas niekiedy„szlachetnymi”. Nazwa ta powstała przed wieloma laty (od niemieckiego słowa „edelroller”) i nigdzie indziej na świecie nie jest używana. Śpiew kanarka harceńskiego różni się od śpiewu innych kanarków, nie jest tak lekki, sprawia wrażenie bardzo melodyjnego. W okresie 4- wieków śpiew kanarka harceńskiego był kilkakrotnie przekształcany. Wzmianki o tym znajdujemy w różnych starych czasopismach, gdzie jest mowa o śpiewie, którym oprócz różnego rodzaju turkotów, fletów, dzwonków i toków są trele słowicze i koler oraz zwrotki złożone z metalicznych, donośnych dźwięków, śpiewane z otwartym dziobem. Zdarzają się i dziś przypadki, że niektóre samczyki w swym repertuarze reprezentują zwrotki nie objęte skalą tur, którą przyjęto za charakterystyczną dla współczesnego harceńskiego kanarka. Jest to prawdopodobnie skutek ujawniania się pewnych cech dziedzicznych. Hodowcy w krajach Europy i Polsce nastawiają się na uzyskiwanie kanarków harceńskich o czystym śpiewie turkotowym ozdobionym jedynie fletem i dzwonkiem dętym. Dla wybitnych znawców śpiewu są to kanarki idealne. Lista ocen śpiewu kanarka harcerskiego sporządzona przez COM obejmuje osiem obowiązkowych zwrotek(tur). Względy materialne, które są najważniejsze dla hodowców i znawców, powodują, że bardzo piękny i urozmaicony śpiew tego ptaka stale jest zawężany i sprowadzany do czterech podstawowych tur. Są to: turkot dęty i basowy oraz dzwonek dęty i flet. Spisano już na straty dzwonek perlisty, toki, turkoty wodne i szokiel, które w śpiewie kanarków występują coraz rzadziej. Wielcy specjaliści negatywnie oceniają zabieg hodowców, którzy odważają się wprowadzić do głosu swoich kanarków tury wodne lub tokowe. Eksperci oceny śpiewu w Polsce są również coraz mniej wrażliwi na urozmaicony, wielozwrotkowy śpiew kanarka harceńskiego. W trakcie przesłuchiwania kanarków w konkursach wykazują skłonność do eliminowania ptaków o turach tokowych i wodnych.

Fragment z książki Pawła Pogadały
„PTAKI EGOZOTYCZNE”

Obecnie zdania są podzielone, co do wyżej zawartej kwestii, i sami hodowcy wyrażają to w hodowanych przez siebie ptakach. Przez wiele lat kształtowania śpiewu kanarka harceńskiego przez samych zainteresowanych wzorzec i charakter śpiewu sam się wykreował. Wydaje się ze takie dźwięki odpowiadają hodowcą, i tego oczekują od swoich pupili. Gdyby było inaczej, z pewnoscią śpiew kanarka harceńskiego na dzień dzisiejszy brzmiałby inaczej. Natomiast pole dyskusji w tych czy innych kwestiach będzie zawsze otwarte.

Wygląd ptaka

Wielkość kanarka harceńskiego wynosi 14cm. Występują trzy odmiany ubarwienia:
- pierwsza - ciemno-zielono-żółta z domieszką barwy brunatnej i szafirowej

                                  - druga - żółta

                  - trzecia - szeki żółto-czarne, żółto-zielone, żółto-zielono-czarne i żółto-zielono-brunatne.

Amadyna wspaniała


Amadyna wspaniała pochodzi z kontynentu Australijskiego, gdzie żyje gromadzie na sawannach razem z innymi małymi ptakami. Głównym pożywieniem są nasiona traw, zbóż oraz w niewielkich ilościach zielenina. Ubarwienie głowy amadyny wspaniałej jest zmienne nawet w naturze. Najczęściej występuje czarno i czerwonogłowa. W hodowli możemy dochować się barwnych odmian tych pięknych ptaków, takich jak: żółte, srebrne, niebieskie, pastele, szeki i morskozielone. Do tego dochodzą różne odmiany koloru piersi: biała, lila, niebieska i czerwonopręga.

Rodzaje ubarwienia





Zaberka Australijska 
Zeberka jest małym ptakiem, ale zarazem idealnym i polecanym dla osób początkujących w hodowli ptaków. Jest zarazem pięknym ptakiem ozdobnym atrakcyjnym też dla doświadczonych hodowców biorących udział w wystawach ptaków.

Samiec ma na piersi zebropodobne prążki oraz posiada intensywnie czerwony dziób i pomarańczowe policzki. Ubarwienie samicy jest bardziej jednolite. Są też ich odmiany zeberki cieliste, białe z kasztanowymi bokami, srebrne i kremowe. Długość ciała 10 cm. Długość życia 5 lat. Zeberki są bardzo towarzyskie i w stadach liczących 10-100 osobników. W okresie lęgowym pary odłączają się od stada i zakładają gniazda, ale nadal w koloniach na drzewach po kilka par. Zeberki zamieszkują duże tereny trawiaste z małą ilością drzew i dostępem do wody. 

Wstawienie koszyka lub budki lęgowej do woliery spowoduje przystąpienie zeberek do lęgów. W jednym lęgu może być 5 piskląt. Pierwszy lęg występuje w wieku 9 miesięcy. Gdy samica złoży jaja usuwamy z klatki resztki materiału gniazdowego. Pokarmy zielone podajemy jedynie posiekane. Samica ma tendencję do rozbudowywania gniazda, w którym niektóre jaja mogą być zagrzebane i zgubione. Po 12-14 dniach wykluwają się pierwsze młode. Inkubacja jaj trwa 13 dni. Młode wylatują po 18 dniach. Młode mają brązowo-czarne dzioby, dość krótki ogon.

Papugi faliste

Falista to jedna z najbardziej lubianych papug na całym świecie. Jest inteligentna, czuła i piękna. Falista może być wspaniałym dodatkiem w każdym domu. Wyhodowano całą masę mutacji papużek falistych.
Papużki faliste mogą uczyć się mówić i wygwizdywać rożne melodie. W rzeczywistości uważane są za jedne z najlepszych mówców wśród ptaków. Mogą nauczyć się wymawiania setek słów i zwrotów. W realnym życiu jedna papużka falista z Kalifornii potrafiła wymówić 1728 słów, zmarła w 1994 roku. Inna falista o nazwie ,,Sparky Williams" posiadał w repertuarze 8 wierszyków, 360 zwrotów i ponad 550 słów. Stała się gwiazdą i doczekał się 20 000 kopii, które zaczęto sprzedawać tuż po jego śmierci w 1962 roku.
Są inteligentnymi zwierzątkami stadnymi i cieszą się zabawą i interakcją z ludźmi jak i z innymi osobnikami swojego gatunku. Wspólne zabawy obejmują takie zachowania jak obkorowywanie drewna, szczególnie wśród samic.
W niewoli Melopsittacus undulatus żyje od 5-8 lat, ale znane są przypadki kiedy dożywały lat 15 kiedy otoczone były dobrą opieką. Żywotność zależy od podgatunku(papużki faliste różnych odmian-np. Czubata, żyje krócej od zwykłej papużki.) i indywidualnej kondycji zdrowotnej zależnej od ćwiczeń i diety.
Te małe skarby sprzedawane są po bardzo niskich cenach, a zatem jest niedoceniania. Często trzymane są w tak małych klatkach, że nie pozwalają im nawet na ćwiczenia i zabawy, na które mają ochotę. Klatki powinny mieć kilka zabawek i żerdzi, jak również kilka karmników z wodą i pokarmem,. Odległości między żerdziami powinny być na tyle duże, żeby zmuszały papużki do latania z jednej na drugą.

Faliste często kupowane są jako pupile dla dzieci i często po "początkowym zauroczeniu" są zaniedbywane i zainteresowanie nimi słabnie. Tysiące z nich umiera z głodu lub odwodnienia spowodowanego pustymi karmnikami i poidłami. Jestem przekonany, że jeśli nie lubisz ptaków nie powinieneś dawać im dzieciom na pupili, ponieważ jest to doskonałą okazją żebyś sam stał się ich głównym opiekunem. Jeśli jednak kochasz ptaki, lubisz utrzymywać kontakt z nimi i je obserwować-prawdopodobnie wytworzy się między wami wspaniała więź.

                     








To jest moja szczypawka